Hemelvaartsdag, 10 mei 2018
Zo heb je vrij en zo word je gevraagd om asjeblieft in te vallen. Eerst alleen ’s avonds, vervolgens ook eind van de middag en last but not least of ik toch nog wat eerder kon komen…… Donderdagochtend eerst nog even in de KMA-schoolbanken voor de laatste instructies. Logistiek is al druk in de weer met de bandjes ophalen en afleveren. Op de een of andere manier geeft het een vertrouwd gevoel om hier in dit gebouw rond te lopen. Inclusief de eenden met hun jongen.
Nog even de Fotoshoot van het stagemanagers-team en dit keer loop ik mee naar de binnenstad om de opening mee te maken. Geheel onverwachts breekt de zon door of de weergoden van De Bilt zaten er compleet naast voor vandaag. Tussen de mensenmassa door ( ja nu al overvolle terrasjes! ) ontwaar ik leden van de “Blue Marble”, een bekende brassband. “Goh, dat is een kleine trompet” laat ik me ontvallen. “Dat is een cornet!” word ik beleefd gecorrigeerd. Leermomentje….
Bart, onze voorzitter, opent met verve het festival, dit jaar zonder balonnen en convetti en de eerste bandjes beginnen te spelen. Iedereen heeft er zin in en ik zit al helemaal in de sfeer. Mijn shift begint pas over een aantal uren, eerst even lekker chillen.
De poort van de KMA is dicht. Iedereen moet zich binnen melden en legitimeren. Het beleid is inderdaad strenger geworden. Alsof dat nog niet genoeg is, schittert die leuke meneer van vorig jaar door afwezigheid. Beetje jammer. Portofoon ophalen en optuigen, altijd weer een gedoe met de draadjes en het oortje. Als alles op z’n plek zit en ook werkt, loop ik naar Spanjaardsgat om bij te springen. Op het Princess Traveller Podium is de
“JP & Seeger Session Band” on stage. Harm kan gaan eten en ik stuur hier en daar een beetje aan. Publiek buiten de hekken houden, enthousiast papa’s met kinderen die even dicht bij het podium willen kijken in de gaten houden etc. Na het optreden komt de sousafoon naar me toe en zegt in het oer-Nederlands tegen mij: “jij komt toch uit Raamsdonksveer?!”. Ik ben stomverbaasd en kan zo snel de connectie niet leggen. “Vorig jaar in de Keijser, ik was van dat filmpje met Yo” vervolgt hij lachend. Kwartje valt…
“Hi there! Can you please help me?” De man die me aan spreekt is een beetje buiten adem en blijkt de zanger van de band te zijn, B.B. & the blues Shacks, die hierna moet optreden. Al het verkeer is blijkbaar stil gelegd door de (gemeente)beveiliging. Het busje met zijn band staat ook vast in het centrum. Dat checken we met ons contact op de KMA. Helaas is het waar, vreemde actie op verkeerd moment. Er wordt druk overlegd en eindelijk na dik een half uur komen de eerste busjes weer binnen. Gauw uitladen en soundchecken. Ondertussen heeft een brassband de kans benut om hier even op te treden. De zanger overlegt met mij, hij wil zo snel mogelijk beginnen om de verloren tijd wat in te halen. En ja dat snap ik. Hij is inventief en timet een pauze van de brassband om te beginnen. Geweldig!
De 2 jonge stagemanagers willen samen eten, maar ik moet zo weg naar de volgende band en Harm is nog niet terug. Ze beloven me om in de buurt wat te eten en melden zich op tijd bij mij terug. Teamwork!
Mijn 3de shift vanavond is bij Publieke Werken: Jan de Bruijn & Friends
Maurice de nieuwe eigenaar stelt zich voor. De oude eigenaar draait vanavond even mee. Even kort bijpraten met Maurice die snel en efficiënt blijkt te zijn. De geluidsman ken ik nog van de vorige Jazz-optredens.
In de lege zaal hebben 2 wat oudere mannen zich gevestigd aan een hoge tafel met 2 barkrukken. Beiden hebben grijze halflange haren. Alternatief, beetje markant en eigenzinnig, met charisma. Ik loop naar ze toe en weet om de een of andere reden dat ze bij Jan horen. Dat klopt. Het zijn Hagenezen, de een komt filmen de ander, Nicko, is saxofonist. Samen hebben ze ook nog een radioprogramma “Hoorendol”.
Moest ik zeker een keer naar luisteren.
Walter Lavent kondigt een nummer van Bob Seger aan wat volgens hem door Metallica helemaal is verziekt en hij ze daarvoor nooit vergeeft: “Here I am on the road again”.
Originelere aankondiging heb ik nog niet eerder gehoord.
Tot een paar keer toe zegt Jan op een tactische manier dat ze zachter gaan spelen zodat het kletsende publiek elkaar beter kan verstaan. Nou zou je denken dat iedereen dat op het fatsoen trekt. Nou niet echt ……
De saxofonist is een goede aanvulling vanavond, want spelen kan ie!
Jan zegt naderhand ook dat dit een van de beste sessies was.
Logistiek is op tijd en met vereende krachten pakken we alles in om de spullen vervolgens naar de bus te brengen. Nicko bedankt me voor de goede zorgen en geeft me zijn kaartje. Hij blijkt ook nog schrijver te zijn en heeft iets met kunst. Een veelzijdige man. Voor mij geen afterparty in de Keijzer helaas, morgen vroeg er weer uit.
Gelukkig mag ik van de KMA mensen wel zo het terrein af en rijd ik moe maar met een voldaan gevoel naar huis ….
Links:
https://www.bredajazzfestival.nl/artiest/jan-bruijn-presents-nicko-christiansen-walter-lavent/
https://www.bredajazzfestival.nl/artiest/jp-the-seeger-session-band/
https://www.bredajazzfestival.nl/artiest/b-b-the-blues-shacks/
Hersenspinsels 