RBR 6de editie Praag, dag 3

Dinsdag 3 sept. 2019
Stams AU – Cerna v Posumavi CZ ( Lipno meer )
402 km, totaal 1.331 km

Het was weer frips deze ochtend, en wat ben ik blij met mijn kacheltje. Wij alle drie trouwens 😉. Ondanks de warmte, waardoor ik dus goed zou moeten slapen, heb ik vannacht wat treinen voorbij horen komen en natuurlijk kerkklokken. Minder enthousiast zijn de mensen van de twee kanonnenteams die achter mijn tent bivakkeerden. Ze zien er bleekjes uit en hebben het echt koud gehad vannacht. Lijkt veel op mijn ervaringen tijdens laatste editie Nice en krijg meteen een deja-vu gevoel. Zo’n week van regen en kou wil ik ze besparen en vertel ze over mijn kacheltje. Ze waren dankbaar voor de tip. Mijn goede daad voor vandaag.

Bij het ontbijt brengt team Le Baron wat braadworsten mee, die overgebleven waren van de BBQ gisteravond. Of Miss Piggy die wil meebakken naast de eieren. Ja hoor geen probleem. Aan de tafel naast mij vang ik het woord “boemsen” op. In mijn beleving is dat iets met vrijen, vozen. Een kuise belgische verklaring is: lakensport bedrijven, samen tussenbeense ontspanning nastreven. Klinkt wel spannend. Afijn, de dame in kwestie legt uit: het is jenever drinken en iets met het getal “7”.
Nou ben ik nog niet veel wijzer, maar toch weer iets bijgeleerd.

Afbreken, opruimen en rondje vuil traceren. Hier en daar wordt er nog wat gesleuteld, staat een motorkap open voor wat licht onderhoud en worden er onderdelen vervangen. Het busje van het B-Team ( met die leuke tactische teksten er op ) komt de lichte helling niet op. Een aantal deelnemers komt meteen in actie om de wagen bergopwaarts te duwen. Een melange van scheet-geluiden komt voorbij gereden. Eindelijk weet ik waar het vandaan komt, uit de rijdende truffel! Wel origineel 😉, het is eens wat anders dan een toeter of hoorn. Vakgarage Etten-Leur ( Naast Lennard, werd dit ook een slogan op de app …. ) die als teamnaam Ventolovers United hebben zijn zo vriendelijk om de vuilcontainers naar boven te slepen. Vonden ze zelf ook wel een leuke uitdaging.

Het contrast is vandaag groot tussen de oude Rammelbakken en de wonderschone natuur, waar deze doorheen rijden. Zelf rijden wij langs de Chiemsee, ook wel het Beierse Meer genoemd. Het derde meer in grootte na het Müritzmeer en het Bodenmeer van Duitsland. Het bevat twee miljard m³ water. Giga veel dus. Ondertussen vragen wij on toch echt af wie de slingerende gele markeringsstrepen op het asfalt heeft aangebracht. Recht is toch echt anders!
Tijd voor een lekkere lunch met mooi uitzicht over een dal.
Een oude man houdt mij staande en vraagt mij in gemompeld Duits hoe ver het nog is naar de grens. Uh, geen flauw idee. Ik weet wel hoeveel km we nog moeten. Google Maps er bij gepakt en gevraagd waar de man heen moet. Hij wijst de grens. “Ik schat nog een uurtje” zeg ik nog een beetje aarzelend. Voor hem is het okay. Denkt even na. Het is echt een hele oude man. Ziet er uit als 100 en zo te zien draagt hij een toupetje. Toch knap dat je hier op deze plek de weg vraagt. Geen flauw idee hoe hij hier is en met wie. Met zijn onverstaanbare mompelduits kom ik daar toch niet achter.
Dan komt hij weer naar me toe en de hele riedel begint weer opnieuw. Uiteindelijk is hij tevreden en kan ik naar mijn lunch en de mannen die er de humor wel van in zien .

We pikken nog even een stukje Oostenrijk mee langs de Mondsee. Drie Rammelbakken blijken in Oostenrijk aangehouden te zijn voor niet-hands-free-bellen. Team Conijn heeft problemen met een wiel. De taxi van Team Vluchtstrook is bijna uit elkaar gerammeld: kapotte koeling, turbo en intercooler. Ze gaan een andere auto in Polen halen. Nog even een ijsstop vergezeld van een lekker warm zonnetje. Dan de laatste kilometers naar het Lipnomeer. We zijn bekend bij de camping en ik weet nu waarom ik zondagochtend al die paspoortnummers heb moeten opschrijven. Ze willen de lijst hebben. Dat kan dus niet, die hebben we zelf nog nodig. Ze beloven ons een kopie te maken en de lijst later op de avond terug te geven.

Het uitzicht is weer geweldig. Wat ik niet wist is, dat het een stuwmeer is. Ong. 40 km lang en het grootste meer van Tsjechië. De ondergaande zon geeft een machtig schouwspel neer. Helaas kan ik maar even genieten want er is werk aan de winkel.

De foto-opdrachten van vandaag:

1. Maak een haag van zoveel mogelijk mensen om de Rammelbak
   Team 73 SZW spande de kroon. Zij troffen een schoolkamp en kreeg welgeteld alle 60 kinderen om hun Rammelbak.
2. Koop een bijzonder Tsjechisch product van max 10 euro voor het team onder je op deelnemerslijst.
   Dat “bijzonder Tsjechisch” heb ik maar heel ruim genomen, gezien de vindingrijkheid van de deelnemers.

Een kleine opsomming van wat er gekocht is en soms met een achterliggende gedachte:
Plzenske pivo (bier)
Becherovka, Borovicka, Slivovice (Sterke drank)
Een Tsjechische paraplu voor Le Baron met de cabrio (daar is over nagedacht).
Een Tsjechisch bushaltebord (ik heb maar niet gevraagd waar ze die “gekocht” hebben)
Tsjechische sloffen voor hem en haar
Een Tsjechische rose speenvarken
Een heel byzondere jerrycan met daarin Tsjechische Jaegermeister met accessoires
Een lokale sexkrant
En een Tsjechische travelpussy voor SZW

In de loop van de avond wordt het steenkoud. De dames van Back tot the Needles, die naast mij hun tenten opgeslagen hebben, beamen het. Ligt dus niet aan mij. The Bont Girls zijn aangekomen met natte voeten door hun lekke cabrio. Ze hebben hun Rammelbak op de camping droog geföhnd. Waar zie je dat nog …….. Beide Citroëns ( Saxo en Berlingo ) klagen over de slakkengang van hun auto’s. Voor de rest was alles okay. Team Four x For Fun blijkt dubbel gemengd te zijn: man en vrouw, Belg en Nederlandse. En nee, ze zijn geen setje. Tot zover de wetenswaardigheden. Oh ja, er was ook nog een discussie over Rammel. Hij was moeilijk te krijgen of te vinden. De deelnemers nogmaals het advies gegeven om het op de app te zetten als ze hem over wilden nemen. Nu had ik nog geen argwaan ……..

Na een drukke en gezellige avond en de diverse slaapmutsjes met de crew, eindelijk naar de hete douche. We wilden eigenlijk een geintje uithalen met Michel die met luchtbed en slaapzak in de wasruimte ligt te slapen en met Jelte die in de keuken sliep. Helaas waren beide fotografen zo slim geweest om dat onmogelijk te maken. Als we weer terug willen lopen komt een deelnemer in zijn ondergoed vragen waar Wim is. Wim is kwijt. We verwijzen hem naar Rogier en Tjarko want geen flauw idee wie Wim is. Nog een 5 tellen later komen er een man en vrouw aangewandeld. Intuitief vraag ik of hij die Wim is. Ja dus! Hij was samen met een van de Needles-dames en nachtwandeling gaan maken. Zijn maat was al om 10 uur gaan slapen. Mysterie opgelost.

Samen met Greg geniet ik nog even van de mooie, heldere sterrenhemel en we zien zelfs een stukje van de Melkweg. Geweldig om te zien. Het zijn van die kleine dingen en momenten he………

 

Links:

https://rammelbakkenreis.nl/over-de-reis/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lipnomeer
http://www.campingolsina.cz/?sLang=nl

 

Rammelbakkenreis 2de editie (4/8)

Breda-Praag, dinsdag 10 april 2018

Slechts een uurtje geslapen. Voor de rest alleen maar bezig geweest om warm proberen te blijven. En ik ben niet de enige als ik zo eens om me heen kijk. Diverse verkleumde gezichten, slaperige ogen en toch is niemand chagrijnig. De foodtrucks zijn al druk in de weer met het ontbijt. Eerst maar eens even opfrissen. Gelukkig is niemand preuts en niemand kijkt verbaasd als er mannen uit de damesdouches stappen. Of ze kunnen gewoon geen plaatjes kijken op de deur.

Sietse leent mij een fleecejas om op temperatuur te komen. Ontbijt bij hem en Xander in de camper. Die warmte is wel lekker hoor moet ik toegeven. Als tegenprestatie verstop ik al zijn snoep in het dashboardkastje. De hoeveelheid suiker die hij in zijn lichaam stopt is echt niet gezond en bovendien ben ik geen vervelend gezelschap vind ik zelf. Dus hij gaat op rantsoen.

Binnen een uurtje zijn we weer bepakt en bezakt. Nu nog de bus met aanhanger de helling op zien te krijgen. Eerst poging mislukt. De tweede keer haalt Sietse het net niet. Met alle mankracht duwen we ze over het dooie punt. En ja, de combi staat boven. We kunnen vertrekken! Op weg naar Tsjechië. Vandaag is het ook voor ons een mooie route om te rijden. Vooral de sightseeing nadat we de camping af rijden. Alle navigatie spreekt elkaar tegen. Google maps er bij gepakt. Die stuurt ons via een helling van 12% en nog een leuke hellingproef uiteindelijk naar de juiste weg.

De bergen en sneeuw laten we achter ons. Ik pink een denkbeeldig traantje weg. We doorkruisen nog een mooi stukje Duitsland: Beieren met een grote plas water, de Chiemsee. Bekende naam voor mij, waarschijnlijk ooit al een keer op de motor bezocht. Voor de cultuurliefhebbers:
De Chiemsee, ook het Beierse Meer genoemd, is het grootste meer in Beieren en na het Müritzmeer en het Bodenmeer het derde meer in grootte van Duitsland. Het is 80 km² groot en maximaal 72,5 meter en gemiddeld 25 meter diep. Het bevat twee miljard m³ water. Oorspronkelijk was het zeker drie keer zo groot als nu, maar de Tiroler Ache en andere riviertjes voeren zand en stenen aan, waardoor het meer langzaamaan opgevuld wordt. Aan de andere kant voert de rivier de Alz het water af naar de Inn en zo verder naar de Donau. In de Chiemsee liggen enkele eilandjes (6) waarvan er een paar bewoond zijn.

Het is verdacht rustig op de groepsapp. Zelfs foto’s van de opdrachten zijn (nog) niet gepost.  Maar te vroeg gejuicht, mijn foon kon het gewoon niet meer bolwerken. Ding gereset en opgeschoond. En ja hoor, de berichten rollen al weer binnen. Team Liever Zweeds ligt in de tandartsstoel, een waterpomptang die dwars door en in de voorruit zit, de V-snaar van Hemursbier die er weer af ligt, politiecontrole bij Rosenheim (alleen papieren dit keer) en een van de Volvo’s is een onderdeel verloren op weg 20. Ze weten alleen niet wat. Of iemand het mee wil nemen ……….

Afgezien van het feit dat Sietse zijn roeping als drummer heeft gemist ( hij trommelt continue op het stuur tijdens het rijden, wel op de maat van de muziek overigens ) kan hij nog altijd als wandelende databank aan de slag, dito voor Gert. Door de portofoon weet Gert diverse historische feiten te vertellen. Sietse vertelt over wat hij onderweg ziet of nog weet van de vorige RBRreis. Bij de grens patrouilleren soldaten met een MR5-geweer. Er is net een aanslag geweest weet hij te vertellen. Wij zien er blijkbaar betrouwbaar genoeg uit en mogen zo doorrijden. De hele crew. De zon schijnt nog lekker, de temperatuur schommelt rond de 21 graden. Bij de deelnemers plenst het water uit de hemel. Zeer plaatselijk buitje? Team 6 is dat beu en rijdt al door naar Praag.

Het is mijn eerste keertje in Tsjechië, benieuwd naar het landschap, gebouwen en de mensen. Nieuwsgierig kijk ik om me heen. Landschap is niet echt apart. Totdat we door een oud industriegebied rijden dat nu bewoond wordt door zigeuners. Raar contrast. Het laatste stuk naar de camping is weer binnendoor gelukkig en beetje sightseeing. De navigatie-systemen zijn het weer niet eens. Gert gaat voorop. Mist prompt de juiste afslag naar de camping. Reageert niet op onze oproepen op de portofoon. Zou hij zo onder de indruk zijn, dat hij niks meer hoort? Ik bel hem maar even ouderwets met mijn foon. “Ik ben jullie kwijt geloof ik” zegt hij verbaasd. Goh! Zijn portofoon blijkt leeg te zijn. Afijn, gesommeerd om om te draaien. Dat duurt vervolgens nog een half uur, maar dan zijn we weer compleet. Helaas missen we de mooie route langs het Lipnomeer, komen we bij de verkeerde camping aan, maar het is ons toch gelukt om de juiste te vinden. Camping Olsina doet aan paspoort controle en we zijn al laat vandaag… Inmiddels staat er achter onze mini-karavaan een file aan rammelbakken.

Wat een geweldig uitzicht daar aan het meer en wat heb ik dat gemist: kamperen aan het water met de motor. ’s Morgens wakker worden door het zonnetje, tentje open ritsen en genieten van het water en haar bewoners. Even een met de natuur. Totdat de rest van de campinggasten ontwaakt en het tovermomentje weg is. Maar dat nemen ze je niet meer af. Vandaag helaas niet. Werk aan de winkel! Opbouwen is inmiddels een routineklus geworden. Alleen de locatie bepalen van de foodtrucks en de tenten is een blijvende variabele.

Om het spannend te houden waren er vandaag maar liefst 3 opdrachten:

1^ste opdracht vandaag: “maak met 20 opgeblazen ballonnen een zo origineel mogelijke foto”.
2^de opdracht vandaag: “maak een haag van mensen om de rammelbak en fotografeer dit”. 3^de opdracht vandaag: “koop een byzonder Tsjechisch product van max 10 euro voor het team onder je op de lijst”.

Team Broer en Zus was voor de ballonnenfoto op een pallet met de ballonnen de lucht in gehesen door een hijskraan. Team Binnenband had voor de 2^de opdracht een busvol Chinezen van de weg afgeplukt. Het polulairste kadootje voor de 3de opdracht was naast Tsjechisch bier, Becherovka (oorspronkelijke naam Karlsbader Becher-Bitter).
Het is een typisch Boheemse sterke drank uit Tsjechië. Een soort “kruidenbitter” die 38% alcohol bevat. Oorspronkelijk werd het gemaakt (1807) door stoker-slijter Johann Becher (Tsjechisch: Jan Becher) en een Boheemse apotheker als maagmedicijn.
Op mijn verzoek om de overhandiging van het kadootje op de foto te zetten in de groepsapp wordt met enthousiasme gereageerd. Zelfs oproepen aan teams om het kadootje te kunnen geven. Geweldig is dat!

Morgen gaan we naar Praag. Bij het uitdelen van de routes heb ik de deelnemers op het hart gedrukt om alleen maar te pinnen en niet cash te betalen, omdat de kans groot is dat ze “genaaid” worden.  “Ben ik ook wel aan toe” zegt er een op klompen en kijkt mij met pretoogjes aan. Kwartje valt niet meteen bij mij. “Aan genaaid worden” voegt hij er olijk aan toe…..
De opdracht is om morgen een ludieke foto te maken. “Wat wil jij?” krijg ik de vraag gesteld. “ludieke foto’s van jongens of van Praag?” Ze zijn gehaaid die gasten. Echt!
Dirk, een van de Belsen, probeert mensen te ritselen om morgenvroeg in het meer te gaan zwemmen, waaronder mijn persoontje. Vannacht wordt het weer rond nul had ik gehoord. Dus ik beloof hem nog niks. Een paar teams komen laat binnen, waren verdwaald en hadden de naam van de camping niet ingetypt in de navigatie.
Frits van Team Hemursbier gaat mij leren bier tappen. Mijn creatie in de plastic bekers was wel redelijk goed volgens de leermeester. Gelukkig maar.

Vanavond ben ik wijs en zet mijn principes overboord. Geen tent maar in de camper, nog zo’n ijskoude nacht ga ik niet overleven. De enige slaapplek waar ik een beetje in pas is naast Sietse bovenop de cabine. Gert is nieuwsgierig: “En hoe gaat dat dan, jullie samen daar boven?”.
“Gewoon, slaapzak pakken, er in kruipen en gaan slapen”, antwoord ik.
“Oh” is zijn reactie, en denkt er nog steeds het zijne van…….

 

Links:

http://www.campingolsina.cz/?sLang=nl
www.rammelbakkenreis.nl
https://www.veulsoeps.nl/
http://freshfood4u.nl/