Chapters Castle Rally (1/3)

Vrijdag 29 juni 2012

Ondanks mijn vrije dag, toch vroeg uit de veren. Sissybar op Snake, niet mooi, wel handig.
Tas vastsjorren. Ik neem mee wat er in de tas past. Dus geen beautycase of zo.
Half 8 en de lucht wordt steeds donkerder. En ja, even later vallen de eerste druppels. Nee he, dat zal toch niet waar zijn. Even schietgebedje gedaan, wolken uit elkaar geschoten. 10 minuten later is het droog. Motoren naar buiten, het is niet eens koud, en op pad.
Zoonlief van Meer nog even opgepikt.

Tegen 9 komen we met 3-en bij de Kogelvanger aan. We zijn niet eens de eersten! Ik neem het bochtje iets te krap, of sta te snel stil. Afijn, ik laat Snake bijna uit mijn handen kletteren. Kan hem nog net boven het zwaartepunt houden en plant hem even later op zijn standaard alsof er niks gebeurd is. Pfffffffffff. We zijn met 12 motoren. Rudy is met de auto. Ach ja, wat zal ik daarvan zeggen. Wel handig om mijn bagage in zijn kofferbak te leggen. Kan ik die ook niet verliezen. Stipt half 10 vertrekken we onder de bezielende leiding van Leo richting snelweg.
Om 11 uur arriveren we droog bij kasteel de Berckt in Baarlo.
Daar worden eerst de kamers opnieuw verdeeld, gevolgd door een briefing met lunch.
Mijn staff-shirt verbouw ik eerst maar tot hemdje. Kreeg het spaans-benauwd in dat ding. Net een condoom die ik aan had. Snake aan mij getagd. Het feest kan beginnen!

Ons “muziek”team heeft als taak de bands te begeleiden en ze te voorzien van drank. Ook voor de mensen van het “geluid”. Dries leert mee eerst maar eens tappen. De bar is backstage, onder de kapel. Een strategisch punt, om alle apparatuur naar het podium te sjouwen of daar achter te laten.
We wijden de bar maar alvast in. Piet komt aanwaaien en vertelt dat hij haar met karakter heeft. Het valt liever uit dan dat het grijs wordt. Dries vertelt me vervolgens iets over dat de Russen in Parijs zitten. Verbaasd kijk ik hem aan. De rode vlag hangt buiten, vervolgt hij. Yep, kwartje is gevallen. Lijk wel blond……

Een free-lance reporter van Bigtwin komt op uitnoding eenverslag maken van de rally. Meer en ik voorzien hem van wat achtergrond informatie.
Ondertussen speelt de eerste band al: The Campfire Collboration. Om de sfeer er een beetje in te brengen. Soort van huifkar-muziek om het zo maar te zeggen.
Tegen half 4 beginnen de bezoekers binnen te komen.

De bandleden van de Mad Cows zijn inmiddels ook gearriveerd. Het is druk achter de bar.
Het tappen gaat me steeds beter af. En gelukkig word ik ook niet zo zenuwachtig als ze op mijn vingers kijken. Om 5 uur gaan ze on stage en warmen het publiek een uur op met stevige rock muziek. Daarna staat Bobby Bee and the BJ’s op het podium. Rasechte blues, met mondharmonica. Ze spelen enkele nummers van de Red Devils, een band die ik sinds kort ken, door mijn sax-leraar. De zanger daarvan is te vroeg gestorven aan drugs. Maar zo te zien doet deze Bobby daar niet aan. De muziek is goed. Het geluid ook.

Er zijn wat buitjes gevallen, maar het droogt snel op en tegen de avond komt zelfs de zon door. Wat hebben we een mazzel met het weer! Ton zegt dat hij Rob heeft uitgelegd hoe hij goed weer moet regelen. Dat is hem pas tegen de avond gelukt.
Piet komt weer even buurten en zegt dat ik Snake op de foto moet laten zetten. Ik heb er helemaal de puf niet voor. Piet wil het wel voor mij doen. Ook goed. Rik heeft een decor van Heavy Decor opgesteld. Natuurlijk ben ik wel wezen kijken. En inderdaad, het resultaat mag er zeker zijn. Vooral nu ik er niet op zit.
In de bar geeft Rudy me ook nog even tap-les. Hij heeft 8 jaar lang in de horeca gewerkt. Nooit geweten! De Mad Cows komen nog even aan de bar hangen.
Even relaxen, biertje drinken en voor de gezelligheid. Het zijn een stel rauwe donders. Komen uit de buurt van Eindhoven, maar ze hebben een goede saamhorigheid. De bassist vertelt dat in 2010 binnen een half jaar hun gitarist en rodi zijn overleden. Beide kisten hebben in een cafe kisten gestaan. En zij hebben hun laatste verzoeknummers gespeeld. Dit had zo’n indruk op ze gemaakt dat ze sommige nummers 2 jaar niet hebben kunnen spelen. Ruwe bolster, blanke pit. Ik mag zulke mannen wel.
De jonge meidenband PRB (die we van de Frieslandrally kennen) gaat eerst heel relaxed aan de thee en keuvelen wat. Een is 17, de andere 2 zijn 18. Hun crew bestaat uit hun vaders en een vriend. Ze komen uit Den Helder, hun vaders zijn mariniers.
Even later gaan ze het podium op en stelen de show.

We gaan de dansvloer op en warm onze nekken alvast warm. Martina en ik doen nl samen headbangen. Soms levert dat een stijve nek op. Maar ja, maak me wild en gooi je haar los…..
Hein en Miranda van OIT zoeken de gezelligheid van onze bar op. Zo heb je dan ook weer andere praat. Op initiatief van Miranda had Hein 2 kraampjes gehuurd en een hoop hebbedingetjes van Harley meegenomen. En zodoende verkocht hij goed vandaag.
Om 1 uur treden de Mad Cows op in de kapel. Het publiek is alwat uitgedund.
Samen met Andrea en Martina leef ik me uit op de dansvloer. Zelfs Don Stefano en Wim zijn van de party. De zanger komt het podium af en gaat slowen met Meer. Vervolgens komt hij bij mij en Martina staan zodat we mee kunnen zingen. Nou, onzde stemmen waren echt niet te horen. Wat heeft die vent een volume in zijn stem zeg!
Tot na 3-en spelen ze. En goed! De microfoon van de bassist is zelfs gloeiend heet.

Brendy komt me vertellen dat we de kamer niet op kunnen. Deur is op slot en Anky slaapt al. Dat wordt een leuke uitdaging. We lopen nog even naar de hangtafels waar nog wat mensen rondhangen. Het alcohol-percentage in die mensen  is  al vrij hoog zo te merken. Brendy doet ff mee en zet een fles witte wijn zo aan haar lippen. Peter van de Kogelvanger geniet helemaal en Desiree heeft volgens mij morgen een kater.
Tegen 4 lopen we naar de kasteel-boerderij en tot Brendy’s verbazing gaat de deur gewoon open. Ik verdenk haar ervan dat ze bij een heel andere kamer aan de deur heeft gestaan.
Ik duik gauw mijn bed in. Dit is nu al een kort nachtje, maar wel keigezellig!

Kamer met anky + brendey
op lsot, zoeken, fles wijn, 4 uur in bed.

Kroatie here we come (2/14)

Zaterdag 21 mei 2011, 447 km

Vannacht redelijk geslapen en het zonnetje schijnt als we om 8 uur opstaan. Eerst maar pakken waarbij ik wat sjorhulp krijg. Die spierballen van mij zijn net sponzen.
Goed ontbijtje buiten op het terras en om kwart voor 10 rijden we weg. Met zon!
250 km asvalt vreten en dan zijnwe bij Lyon. Door een tunnel, langs het water, veel sleurhutten op de weg. En van die fijne lange bochten!
Het is zo’n graadje of 28, niks voor ijsberen.
We passeren  een groep HDC-ers die proberen de wolken voor te blijven.
Uiteindelijk om een uur of 2 belanden we op een terras bij een pizzeria die naast een supermarche zit. Ben heeft natuurlijk meteen aanspraak. Hij blijkt een ex-hells-angel te zijn. Door de taalbarriere worden we echter niet veel meer wijzer.
De lunch is op zijn Italiaans en goed. Lekker in de schaduw.

Een beetje loom stappen we een tijdje later op de motoren. Onderweg verwonder ik me over de “rare” dingen in het landschap: kurken, huifkar op rotondes, aardewerken kruiken. Eindelijk een paar haarspeldbochten gevolgd door 2 collen.
Helaas toch een kleine regenbui, maar die druppels drogen zo weer op.
Bij Sisteron vinden we om half 7 een camping in the middle of nowhere.
Eerst een biertje natuurlijk, dan pas tenten opzetten.
Er is geen eten verkrijgbaar maar er zit een goed restaurant even verderop.
Het duurt even maar na heel wat heen en weer gewandel vinden we het.
Gelijk maar een lange tafel regelen en Rudy wordt dikke maatjes met de huiskat.
Ook hier is het eten weer goed. Ben gaat zelfs aan een sigaar.
In het donker lopen we terug en met Dries heb ik een heel interessant gesprek.
Details ga ik hier maar niet herhalen.
Nog een whisky’tje bij de tent voor het slapen gaan.
Ik heb weer helemaal een vakantiegevoel…………….

Zonnig herfstritje

Deze vroege zondagmorgen was nog best wel fris. Hier en daar mist in de weilanden wat mooie tafereeltjes gaf. Koeien en paarden die in de laaghangende wolken stonden, als een mysterieus schilderij. Op de snelweg naar Tilburg werd de mist zo dicht dat mijn vizier helemaal besloeg. We waren vroeg, maar niet de eersten. Yvonne was er ook bij. Haar 2de rit sinds 2 jaar, toch knap van haar. Harry’s motor staat nu in de huiskamer. Zeker een mooi plekje. Rond 10 zijn we met 9 motoren en 12 mensen, een gezellig clubje bij elkaar. Vman en Mar besluiten om toch maar uit te slapen en zelf een ritje te doen naar Kinderdijk. Ze weten niet wat ze gaan missen…..
Mike roept ons tot de orde en vertelt dat hij een mooie rit heeft uitgezet naar de Waalkade in Nijmegen waar we gaan lunchen. Ong 140 km en dan moeten we nog terug.

Leuke en mooie binnendoorweggetjes. Ik heb regelmatig in deze contreien rondgetoerd, maar ook nu kom ik weer op onbekende wegen. Mike rijdt vol trots op zijn Roadking, die hij nu heeft alleen maar vanwege het stuur begreep ik. Goirle, Esbeek, Diessen, Middelbeers, Boxel passeren de revue en in Oirschot op een onverwachte leuke lokatie tijd voor koffie. Cafe Vingerhoeds aan de Oude Grintweg voor de liefhebbers.
Spontaan gaan alle vrouwen bij elkaar zitten. De mannen er tegenover en ze zijn in de minderheid!

We mogen even genieten van de zon en de cappuccino, daarna gaan we weer verder. Voorbij Schijndel, Veghel (dealer is toch dicht), Mariaheide (kende ik niet), Uden Wychen, Alverna (nooit van gehoord!) en bij Nijmegen is van alles afgesloten en mogen we helemaal omrijden naar de Waalkade. Daar blijkt waarom we moesten omrijden: het is kermis. Na overleg rijden we maar door. Het is inmiddels al 1 uur en ik val bijna om. Nog even volhouden maar. Bij tankstop sommeert moeder Kitty dat ik mijn motorjas maar bij hen in de koffer moet doen. Ik had al genoeg lagen aan vond ze. Ik gehoorzaam braaf. Het was inderdaad wel erg warm zo. Nog 20 km naar Oosterbeek, via Lenst en Elst.
Een groot cafe/restaurant met bovenuitzicht op de Waal nodigt ons uit voor een lekkere lunch. Daar waren we wel aan toe. Zitten we eenmaal op het terras, blijken ze alleen maar appeltaart te serveren. Nou ja, dan doen we dat maar. Vreemd hoor!
 
Rond 3 gaan we voor het laatste stuk. Naar Renkum, Wageningen, langs de dierentuin in Rhenen, Kesteren en bij Zaltbommel gaan we de snelweg op naar Goirle voor een afzakkertje bij Syl en Mike thuis. Rob en ik hebben wat stoplichten tegen en raken de rest kwijt. Maar gelukkig hebben we een Garmin en Jos & Anneke die ons bij de afrit opwachten. Nog even sightsee-en op de snelweg en dan vinden we de achtertuin waar de rest ons vrolijk op wacht. Ik heb de afgelopen tijd nogal wat huizen van binnen gezien, maar dit huis was wel echt mooi en speels verbouwd.
Natuurlijk overal rondgekeken en met de kooikarpers gepoedeld. Totdat Syl zegt dat er ook een haai in de vijver rond zwemt. Verschrikt haal ik mijn hand uit het water en jawel op de bodem drijft een witte haai. Een kleintje dan. Die ruimt de uitwerpselen  van de karpers op.

Mike houdt blijkbaar van bbq-en en toont zijn nieuwe aanwinst vol trots. En vervolgens wordt de diepvries geplunderd en gaan we gezellig met zn 6-en bbq-en.
Het smaakt weer goed en het onverwachte maakt het ook gezellig.
Rond half 8 gaan we huiswaarts. Maar eerst even naar mijn rammetje bij mijn uitlaten luisteren. Rob zegt dat er een bout lost zit. Mike staat al kalar met gereedschap. Maar opeens zie ik wat er loos is. De klem tussen mijn uitlaten is weer doormidden. Dat is nu al de 3de keer dit jaar! Afijn, rustig rijden dus. Nog even dwars door een file manovreren en een half uur later zet ik Snake weer op stal.
Dit was een mooi ritje van zo’n 315 km met een gezellige groep motorvrienden.

Kroatie, here we come! (1/14)

Vrijdag 20 mei 2011, 780 km

Vanmorgen was het al vroeg verzamelen in Bavel. Kwart voor 7, dus vroeg mijn bed uit!
Annet en Ronald hadden een broodje en kopje thee voor ons. Dat ging er wel in.
Nog even met alle honden gestoeid en gekroeld. Daarna op de motoren naar Best waar we Ben en Inge ophaalden. Ben ging met de tomtom voorop en binnendoor naar Heusden-Zolder. Dat ging niet helemaal lekker zodat we een apart rondje bij vliegveld Acht maakten. Om half 10 zijn we bij Dries die ons opwacht met croissants en koffie.

Om de eerste afstand te overbruggen, blazen we de eerste dag over de snelweg. het weer is afwisselend. Buierig, droog en zelfs zon. De geijkte en snelste route via Luxemburg, Metz, Nancy en Dyon. Uiteindelijk vinden we tegen de avond een hotel in Chalons sur Saonne. Met daarnaast een Campanile. Goed voor ons diner!
De motoren kunnen allemaal naast elkaar geparkeerd worden dat was ook wel handig voor de kettingen  en sloten, zodat iedere motor meervoudig vastgelegd was.
Een aantal kinderen komt nieuwsgierig kijken met hun ouders in hun kielzog.
Al snel is Rudy bezig die kinderen op de motor te zetten voor een mooie foto voor de ouders. Kamers regelen en uitpakken daarna weer snel naar buiten voor onze aankomst-borrel. We zijn weer goed terecht gekomen!

Even later mogen we binnen aanschuiven voor een lekker diner vergezeld door een paar flessen wijn. Ben heeft moeite om een espresso te bestellen. Uiteindelijk krijgt hij het met handgebaren en de woorden “petit cafe” voor mekaar.
Natuurlijk nog even naborrelen om de vakantie en onze reis goed in te wijden.
Van Rudy leer ik dat K.U.T. een afkorting is van Kwalitatief Uitermate Teleurstellend.
Het gaat er een beetje luidruchtig aan toe, want we worden vermaand om wat rustiger te zijn. Dan gaan we maar slapen………

The chicks are back (9/9)

Zaterdag 25 juni, Canterbury – Terheijden (294 km)

Bij gratie Gods mogen we na het ontbijt onze motor spullen zo lang in de kelder leggen, zodat we nog een uur de stad in kunnen. Vannacht heeft het nog flink doorgeregend, maar de druppels blijven nu daarboven hangen. De binnenstad en winkelstraat is inderdaad indrukwekkend. Evenals de kathedraal die zo waanzinnig polupair is dat er een flinke rij staat. 2 bobbies lopen tot mijn verbazing een winkel met woon-accessoires in en gaan daar gewoon winkelen. Onder werktijd!
Om half 12 rijden we onze motoren richting Dover. Maar de route blijkt binnendoor te gaan. Op zich wel leuk natuurlijk, maar als de weg dan onder water staat….Marian kiest wijselijk voor de snelweg. Vlak bij Dover is ze even de weg kwijt en neem ik het over. Slechts 5 minuten want dan word ik van mijn motor afgereden door een auto. Damn it, lig ik alweer op de grond! En Snake ook! Wij gingen rechtdoor die engelse muts ging met haar auto links afzonder richting aan te geven. Schade: flinke deuk in mijn ego, en alles wat rechts zit op Sanke is beschadigd, stuur scheef. De auto heeft 2 kapotte ramen, kras over achterkant en een oversture muts, want ik had bijna met mijn stuur in haar oma gezeten. Die oma leek net een perkamanente pop. Ze bewoog al die tijd niet. Ondertussen wordt mijn vinger helemaal dik. Niet mijn middelvinger helaas. Afijn, na half uurtje alle gegevens uigewisseld, stuur recht getrokken en als de wiedeweerga naar de boot. Om precies half 2 zijn we aan boord. Martina regelt een flinke zak ijs voor mijn vinger. Marian zit bij te komen vande schrik. Natuurlijk moet ik dit even wereldkundig maken aan de thuis blijvers per sms. Een leuke reactie:

“Als je het asfalt echt zo graag van dichtbij wil bekijken dan lijst ik wel een stukje in voor je. Kan je het aan de muur hangen en naar kijken en vervolgens gewoon op je brommer blijven zitten”.

4 uur later zijn we weer aan land. Eerst even wat sleutelen aan Snake zodat ik de snelweg op kan. Het zonnetje is ons goedgezind en we houden het verder ook droog. Vanaf Antwerpen rijden we achter de regen aan. Rond 9 uur arriveren we bij onze stamkroeg in Breda voor wat eten en een laatste borrel. Peter, de eigenaar, is helemaal blij om ons weer te zien. Een uur later vinden we het welletjes en gaan op huis aan en zijn toe aan een warme douche!
Met zo’n 2000 km was het weer een enerverende, maar leuke vakantie.

Doen we volgend jaar weer, maar dan met iets meer zon hopelijk!

Fryslân HBR, zaterdag 4 juni

’s Morgens ben ik al vroeg wakker en met mij nog meer zo te horen. Loes ligt naast me met oordoppen in. Tegen half 9 is iedereen gewassen, geschoren en weer fris als een hoentje. Moos in ieder geval wel, die heeft energie zat. Ik ga even met hem lopen en wordt prompt weer aangesproken door een stel dat van een aanhanger een hondenhanger heeft gemaakt. Gewoon gat bovenin zagen, schermpje erop, de hond voorzien van een bril. Nou, ik zie het al helemaal voor me als Moos groot is. Met die blonde wapperende manen in de wind. Pilotenmuts op en op zn gemakkie rond kijkend. Loes gaat met haar date ontbijten, ze gaan met de ride-out mee die al om 10 uur vertrekt. Stefano zet voor ons allemaal koffie. Af en toe moet hij het apparaat even schudden en aaien om tot productie te laten komen. Dat dat ding de rit op zijn motor overleefd heeft is al knap. Zijn uitgeholde poef is nog redelijk geschikt als stoel. Die Stefano heeft het weer helemaal voor elkaar.

Het is eenFries ontbijt. Met lekkere suikerbrood en friese nagelkaas. Terwijl wij eten vermaakt Moos zich met de waterpomp. Zodra er water uit komt staat hij er met zijn koppie onder. Waar het water neer komt graaft hij een kuil in de modder.  Echt een komisch gezicht. Dat beest is een donderstraal. We besluiten aan tafel om met een groepje zelf te gaan rijden. Een alternatieve 11-stedentocht.  Martina blijft met Reina op de camping. Bettina en Mary gaan shoppen in Leeuwarden. En ik mag achterop bij Bob en Moos. Even goed insmeren met anti-zonnebrand. Met 6 motoren op pad. Lekker zonnetje er bij, hond op de tank. Wat willen we nog meer?
Bij de benzinepomp breekt de belt van Nico. Hij is een beetje pissig, want de belt is een jaar geleden  ook al vervangen. Gelukkig is het zaterdag en zit de dealer dicht bij. Marielle blijft bij hem achter. Ondertussen zijn we Ron ook kwijt geraakt. Het lijkt het verhaal van de 10 kleine negertjes wel. En toen bleven er nog 4 over. Rob programmeert de route in zijn gps en wij volgen onze leider. Bij Bolsward begint het waarschuwingslampje van Bob zijn motor te branden. Misschien stoornis of vals contact door de banden van de Moos-tas? Het helpt allemaal niet, lampje blijft aan. Dan maar zo verder rijden. De omgeving is mooi. Weilanden vol met Friese paarden: merries met hun veulens. Friese koeien en friese windmolen. Van die metalen met radarbladen als je begrijpt wat ik bedoel. Lunch in Harlingen op een vol terras. De bediening bestaat slechts uit 2 mensen die alles doen. De bestelling opnemen, broodjes smeren en koken of zo. Wij mikken op de neger met rode sik. Apart gezicht, maar staat hem wel. Hij begrijpt ons en regelt de broodjes en drank. Het blijkt dat we bij een stempelpost zitten voor een old-timer-rally. Er komt echt van alles voorbij. In originele staat en de berijders in originele outfit en dat met die hitte. Mooi gezicht en knap dat die mensen die auto’s en motoren zo mooi opgelapt hebben.
We stappen weer op nadat Moos eerst een plasje heeft gedaan. Hij doet dat nog op zijn vrouwtjes. Van wie moet hij leren dat hij een poot tegen een boom moet optillen? Wie gaat he mdat voor doen? Zijn baasje? Ik zie het al helemaal voor me en heb een binnenpretje.
Rob stelt voor om naar zee te rijden. Binnendoor naar een dijk. Is het laag water en de zee een heel eind bij ons vandaan. Maar we kunenn wel de waddeneilanden zien. De wind is trouwens koud geworden. In deze contreien hangen bepaalde pollen in de lucht want Rob en Bob hebben er flink last van. Nog even een ijsje scoren en Moos snpat wat er van hem verlangt wordt wat hij in het gras moet gaan doen. Na een hoop heen en weer gedrentel vindt hij het juiste plekje. Lijkt Sam wel……

Tegen half 5 zijn we terug op de camping. Nico is in afwachting van een telefoontje dat hij zijn motor kan ophalen. Ron blijkt een eigen ritje te hebben gedaan en is toen gaan bijslapen. Victor en Marion zijn met Rob en Kitty en Mike en Sylviua de route gaan rijden en komen ook net terug. Om het af te leren gooi ik nog rode wijn over mijn broek. Weer een sopje. Rond 7 gaan we naar het 3-gangendiner wat je zelfmag opscheppen. Ook dit is weer Fries. Diverse stamppotten, hachee, vis voor elk wat wils. En veel fruit als toetje. Picknicken in het gras en met Moos erbij hebben we zeker bekijks. Reina vindt het allemaal maar niks en houdt afstand van Moos. Terwijl Moos haar juist leuk vindt. Ach ja.

Moos wil niet meer naar de muziektent en Bob loopt na her en der een praatje via de EHBOpost terug naar zijn tent. Beter voor Moos zo.
Er treedt een meidenband op. Ze zijn rond de 17 jaar oud, maar spelen erg goed. Zelfs nummers van Led Zeppelin enAC/DC. Wat kunnen die meiden rocken zeg! Daarna een of andere nep-Elvis. Inmiddels is de whisky al weer op. En het is flink afgekoeld. Ton gaat de laatste fles whisky halen bij Bob. Deze ligt echter al helemaal in coma en ik zeg dat we hem niet wakker moeten maken. Gelukkig luistert Ton…. Terug bij de muziek is er een kampvuur voor de tent. We gaan eerst lekker opwarmen en gezellig kletsen. Daarna nog de dansvloer op bij de laatste band. Marielle gaat helemaal los en opeens heb ik Loes weer in beeld. Om half 2 is het welletjes en kruipen we nog bij het kampvuur. Piet begeleidt me uiteindelijk naar de tent waar Loes ook net in ligt. De rest ligt blijkbaar al op een oor. Nog even nakletsen en dan gaan we ook maar naar dromenland. Sweet dreams!

Fryslân HBR, vrijdag 3 juni

Rond half 11 wordt de groep van zo’n 30 motoren uitgezwaaid daar Marian bij de Kogelvanger. Moos zit relaxt bij Bob voor op de tank. Hij zit achter het scherm ook nog eens uit de wind. Eerste stuk is snelweg. Bijna 2 uur later arriveren ze bij de lunchstop in Nijkerk. Vanaf daar gaat het verder binnendoor naar Leeuwarden.
Ondertussen haalt Martina mij om 1 uur op bij mijn werk. Ze heeft Reina bij zich in de auto. Fijn dat ik mee kan rijden. Met zo’n 4700 km zonder scherm achter mijn kiezen is dit wel even een luxe. Ook voor mijn overbelaste handen. De airco is helaas kaduuk en vanwege de warmte rijden we alleen de snelweg. We lunchen aan een picknicktafel en genieten van de wind. Ff afkoelen. Tegen half 5 arriveren we op de Camping “de Kleine Wielen” waar het allemaal gaat gebeuren. De groep is er nog niet. Dan maar alvast bij de receptie informeren over onze gereserveerde plekken. De muts weet van niks, maar we krijgen een eigen weiland. Ook goed. Gelijk maar inchecken voor het rallypack. Even later wachten we rustig langs de kant af op wat komen gaat. Een half uur later zien we een rookwolk boven een Harley, dat moet Bob zijn en meteen daarna volgt de rest.
Natuurlijk moet ik eerst Moos zien. Hij heeft inderdaad veel van Sam weg.
We geven aan waar onze plek is en nemen Moos alvast aan de riem mee.
Wat een bekijks heb je onderweg met zo’n pup!
Mag ik hem aaien? Mag ik een foto maken? Ik heb ook chow-chows gehad etc etc….
2 dik-buik-Engelsen laten spontaan hun krat bier vallen als ze Moos midden op het pad zien zitten. How qute!
Overigens is het weer een gezellige boel zo met de groep. Geniet ik altijd weer van.
Na enige discussie blijkt dat Mary en Bettina de tenten op aan het zetten waren op een terrein vlak bij de rally, waar de plaatsen wel gereserveerd zijn. Op een paar na ging iedereen alsnog daar heen. Veel gezelliger toch zo bij mekaar?
Ik mag bij Loes logeren en help haar met de tent.
En terwijl ik mijn spullen uit pak, is er iets vreemds aan de hand met de inhoud van mijn tas. De stop van de kroatische fles likeur “krusnovak” heeft het begeven. De halve inhoud is in mijn kleding en handdoek gestroomd. Getver. Vreemd. Die fles heeft het wel 5 dagen op Snake volgehouden. Maar een paar uur inde auto is dus blijkbaar funest.
Meteen maar een wasje gedaan en kreeg een nieuwe handdoek van Bettina.
Ron krijgt een belletje van Stefano die ons niet kan vinden. Samen lopen we naar voren.
Maar hij blijft wel erg lang weg. Belt Mary dat hij er al is. Nou ja.
Stefano heeft tot onze verbazing zelfs zijn koffiezet-apparaat bij, een tent en een poef met inhoud. Wat later arriveren ook nog Marielle en Nico. Gezellig!

Even later lopen we met zn allne naar het terrein om eerst maar eens wat te eten te scoren. De keuze is uit friet, gebakken vis, pannenkoeken etc.
En daar hoort natuurlijk ook vocht bij. Al snel komt de eerste fles whisky op tafel.
Als Loes even met Moos rond loopt, heeft ze al snel aanspraak van een vrijgezell(ig)e man. De rest van het weekend zullen we haar niet veel meer zien. Moos brengt veel te weeg, zo klein als hij is!
Het koelt flink af. Vestjes en truien worden alsnog uit de tenten gehaald. Reina moet even op de tent passen en dat gaat goed. Mijn halve fles Krusnovak maken we ook maar soldaat. Diverse whiskys verschijnen nog op tafel en worden ook geleegd. Daarna gaan we de dansvloer op. De band is goed en Moos kan het nog net aan.
Maar Bob neemt hem uiteindelijk mee naar de tent. Dat is beter voor hem.
Even later lopen wij ook terug en borrelen nog even na bij de tent van Nico. Tussen Rob en Mary ontwikkelt zich nog een strobaal gevecht. Vervolgens gaat Rob zich nog bij anderen uitleven. Tegen een uur of 2 is het bedtijd. Rob neemt dat letterlijk en valt met kleren aan languit gestrekt op zijn luchtbed. Even later hoor ik overal gesnurk om me heen.
Zou Moos al mee doen?………..

Openingsrit 10 apr 2011

Vandaag de eerste officiele ride-out dit seizoen van onze club. Voorrijders zijn Bart en Yvonne. Ongeveer een jaar lid en met een mooie love-story die ik even uit de doeken mag doen. Ze zijn elkaars jeugdliefde. Bart was een hippie. En haar vader verbood hun relatie. Ze hebben geluisterd, de relatie verbroken en zijn ieder hun weg gegaan. Allebei getrouwd, allebei 2 kinderen gekregen. De een 2 zoons, de ander 2 dochters. Allebei uiteindelijk gescheiden. Eind 2009 kwam Bart een studiegenoot tegen die nog steeds getrouwd was met de beste vriendin van Yvonne. Na 38 jaar hebben ze elkaar weer gevonden. Genoeg bedenktijd om elkaar op 23 juni het ja-woord te geven in de Kogelvanger. Mooi toch zo’n waar gebeurd verhaal?! Echte liefde roest niet!

Snake opgehaald en onderweg merk ik dat ik niet compleet ben. Shit, mijn tas ligt nog op de oprit. Meteen omgedraaid en vol gas teruggereden. Maar gelukkig, het is een eerlijke buurt (of ze vinden die tas foeilelijk en niet de moeite waard) en hij ligt er nog. Het zonnetje schijnt, de wind is nog fris, maar het beloofde een mooie dag te worden!
Een oud-gediende rijdt voor het eerst sinds jaren weer mee: Henry de Haan. Hij reed veel samen met Erik Klepzig en Marcel Fick, ook allebei oud-leden van onze club. Er zijn ook een paar nieuwe leden zie ik. Jack Sverus zorgt een beetje voor consternatie als hij komt aanrijden. Hij had liever zijn vrouw niet mee gewild dus gooit hij ze er maar af als hij wilt parkeren, maar valt zelf met de motor om. Vrouwlief is gelukkig alleen beetje geschrokken en materiele schade is er geloof ik niet. Ton vd Bijl had er moeite mee om zo vroeg uit de veren te moeten, maar hij bracht toch weer een mooie speech. John Polling komt ons even uitzwaaien. Loes, Leo en Marian zijn sinds gisteren be-edigd Road Captain en mogen het geleerde vandaag meteen in de praktijk brengen.

Om kwart voor 10 vertrekken we met zo’n kleine 50 motoren.  
Een kleinere opkomst dan ik had verwacht bij de openingsrit.
Bij Princeville gaan  we binnendoor naar Vuchtschoot waar een heuze ganzen- en paardenfarm gevestigd is. Overigens een weg die ik nog helemaal niet kende. Verder via Etten-Leu, Hoeven en Oudenbosch naar Kruisland waar bij een woning een bordje voor het raam staat met de tekst: “koffie staat klaar”. Zouden ze op zoveel mensen gerekend hebben? Toch maar doorgereden door Kruisland, Steenbergen en het dorp “Heense Molen” waar ik tot nu toe nog nooit van gehoord had. Philipsland en dan uiteindelijk de koffiestop bij Grevelingen. We krijgen een half uur de tijd van Bart, hij gaat er nog net niet met de zweep over! Bart had vorige week een oliekoeler op zijn motor gemonteerd, omdat deze mee gaat op hun huwelijksreis in Zuid Afrika. Maar onderweg bleek de vering toch iets dieper te zijn dan hij dacht met als gevolg 2 deuken (zonder lakschade) in zijn voorspatbord. De schade kan gelukkig hersteld worden zonder overspuiten.
Bij het restaurant blijken een aantal clubleden daar al een uur aan de koffie te zitten en ons op te wachten. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Ook vandaag zijn er weer mensen die weggezet zij en denken alle tijd te hebben om hun handschoenen te verwisselen en foto’s te maken. Totdat ze verschrikt de r.c.’s achter ze zien aan komen rijden. Niet handig maar tis wel grappig. 

De rit gaat nu naar Bruinisse langs het Grevelingemeer met mooie vergezichten, waar de sluis open staat en we geduldig moeten wachten. Onderweg hebben we veel bekijks en dat blijft leuk als je in zo’n groep rijdt. We kunnen verder naar Sijppe, passeren een duo-ligfiets (vreemd gezicht), paard en wagen, fietsers die bovenop hun honden liggen om die in toom te houden en nog meer van dat soort bezienswaardigheden. Paarden die stoicijns naar ons motorrijders kijken en paarden die helemaal door het lint gaan in de wei. Ach, wat kan Nederland toch mooi zijn! Mondriaanshoofd passeren we en uiteindelijk stoppen we in Burgh-Haamstede voor de lunch. Wij kiezen voor een strandpaviljoen, waar we alles,  sorry bijna alles, uit kunnen trekken en bruin kunnen worden in het zonnetje.  We helpen de bediening door van 2 tafels zelf al de bestelling op te nemen en het briefje in te leveren bij de keuken. En dat werkt! Het is heerlijk vertoeven zo. Een vrouw loopt onze tafel voorbij en ik zie Edgard vanachter zijn zonnebril loeren. Dikke witte kuiten, dikke leren laarzen, dun zomerjurkje, kortom: saxy legs. Merkt Edgard heel droogjes op: van mijn vriendin mag ik zo een week met haar op vakantie. Zeker weten dat er niks gebeurt!

Om 2 uur op de motoren, waar we onder veel bekijks eerst verkeerd rijden en om moeten draaien. Rudy heeft problemen met zijn koppelingsplaten en haakt af, rijdt verderm et PP en co mee terug. Eerst de benzinepomp opzoeken, waar iemand eerst getankt heeft en toen ontdekte dat hij zijn pinpas vergeten was. Dan door het centrum en langs de haven verder. Ergens in de buurt van het dorpje Den Osse wordt alsnog een groepsfoto (Johan zit die vlag nog in je koffer?!!!!) op de dijk wordt gemaakt. In een paar smalle straatjes testen we onze uitlaten . We weten zeker dat de koffie-kopjes bij de mensen op tafel stonden te rinkelen! En in tunnels geeft het ook een leuk effect ( in ieder mens schuilt nog een klein kind ). We rijden een heel stuk onder langs een dijk waarbij je na iedere bocht de hele sliert motoren achter je kunt zien. Via Bruinisse weer langs de Grevelingen. Stukje Etten-Leur en een stop voor een paar overstekende eendjes in de Lithsestraat. Rond 5 uur komen na zo’n 250 km met een gehalveerde groep aan op het terras bij de Kogelvanger.
De nieuwbakken r.c.’s hebben het goed gedaan en krijgen een korte evaluatie.
Wij zijn toe aan wat vocht en gezellig napraten. Het was een mooie rit, op een mooie dag.
Later als ik terug rijd schiet een grote verdwaalde haas net voor mijn wielen langs, op het industrieterrein. Waar komt die nou vandaan? Pasen is pas over 2 weken!