Gelukkig staat mijn biologische wekker nog ingesteld op mijn werkritme en ik word al om 6 uur wakker. Nog even omdraaien en om 7 uur sta ik onder de hete douche. Gisteravond was me verteld dat het ontbijt op de 8ste verdieping was. Maar die bestaat dus niet en ik kan er de humor wel van inzien. In de lift zit wel een knopje “restaurant” en die stopt dus bij de ontbijtzaal. Het is een uitgebreid buffet, maar met zacht gekookte dril-eieren, brrrr.
Gelukkig heb ik geen kater, maar de korte nacht valt me wel een beetje zwaar. Mijn tafelgenoot moet er om lachen, maar heeft ook wel een beetje meelij.
Ons gesprek komt onverwachts op paardensport en hij blijkt aan draverijen te doen. Dat ben ik nog niet vaak tegegekomen. Meestal is het dressuur. Maar nee, zijn vader heeft als hobby de paarden en hij rijdt ze. Leuk!
Doet me aan die film denken waarin een hoertje omgeturnd wordt tot een nette dame maar op de renbaan terugvalt in haar oude taalgebruik. Weet geen titels of zo…….
Tassen ophalen en de bus in. Op naar de Porschefabriek. En dat is een gigantisch mooi gebouw. De entree dan, de fabriek zelf ligt er achter.
We worden hartelijk ontvangen en meteen naar de testbaan geleid.
Daar staan 2 4-deurs Porsches met coureur (geen Schuhmacher maar wel een andere fanatieke) ons op te wachten. Ik beland al meteen in de 1ste achterin. In iedere Porsche mogen 3 mensen mee. De start is als een raket, wat een brok dynamiet zit er in die wagen. Zoals het een goede coureur betaamt vliegen we bijna uit de bochten, staan we achterstevoren, piepende remmen en gaan we heel hard. Kortom een grote geweldige adrenaline-kik. Als ik zachtjes zeg dat hij een kleine Schuhmacher is, heeft hij me blijkbaar gehoord. Nein, eine grosse Schuhmacher! OK.
Zelf rijden zou natuurlijk helemaal gaaf zijn. Hoe zou dat voelen al dat geweld onder je kont? De kik is 2 ronden lang en dan moeten we er al weer uit.
Daarna worden we in 3 groepen verdeeld en door de fabriek rondgeleid. Ook nu weer cameras en mobieltjes inleveren.
Wij hebben zwangere Christina, die ons op een leuke manier allerlei wetenswaardigheden vertelt. Er komen 2 treinen per dag van de fabriek in Hannover de gespoten carrosserien brengen. Een carrosserie weegt 412 kg, waarvan 15 kg spuitwerk is. De Porsches worden op bestelling gemaakt. Wachttijd is nu 10 maanden. Misschien dat ze een 3de shift gaan invoeren. Voor het nieuwe model dat in 2013 op de markt komt: Cajun, wordt hier een nieuwe fabriek gebouwd. Helaas, geen enkele info over die Cajun. De klant heeft keuze uit 4 soorten remmen: zwart, grijs, rood en geel. De gele zijn keramisch en het duurste: Eur 8.500. Deuren wegen leeg 8 kg, als ze klaar zijn 25 kg. Voor de speakers is er een luxe optie als je nog 4.000 euro over hebt: dan worden er 16 speakers in de deuren gemonteerd. Alsof je in een bioscoop zit, maar dan zonder film…..
De monteurs doen ieder 2 uur ander werk. Per team is er een manager. De zogeheten pipi-mamangers. Want als een monteur moet plassen, ligt het werk stil en dat kan dus doen.
Die plaspauzes moeten dus aangevraagd worden……..
14% van de arbeiders is vrouw. Een groot deel daarvan werkt op de kwaliteitsafdeling.
2x per dag ligt het werkt stil. 15 minuten voor het ontbijt en 20 minuten voor de lunch.
Er worden zo’n 400 Porsches per dag gemaakt waarvan 1/3 Panamera en 2/3 Cayenne.
De motoren komen uit de fabriek en Stuttgart. Behalve de diesel, die komt van de Audi-fabriek. De wielen zijn leverbaar in 2 maten en je hebt de keuze uit 2 verschillende logo’s. het punt van de logo wijst naar de ventieldop!
Als de Porsche van de band komt wordt hij helemaal gestest, ook op de testbaan. Daarna volgt er een douche en wordt de Porsche “ingepakt”.
Ik was echt helemaal onder de indruk, maar zou voor geen goud in de fabriek willen werken.
Op de 3 verdieping van de entree heb je een soort Eiffeltoren effect, maar dan lager. Panorama-uitzichten over het hele terrein. Daar was een lunch voor ons geregeld. En natuurlijk in Porsche-stijl: goed en lekker.
Voordat we weer de bus in geloodst worden, maken we natuurlijk nog een groepsfoto onder het Porsche-logo. Eigenlijk hadden wij vrouwen dan in cabrio-Porsche moeten zitten met de mannen er om heen. Maar ja………
Er stond trouwens een vette, witte cabrio Porsche, maar ik durfde het niet te vragen…….
Tegen 2 staan we weer op het vliegveld in Leipzig voor de Fokker 50. Het zit er al weer bijna op. Lekker bij het raam en ik heb het rijk alleen. Even de camera geleend van mijn achterbuurman. Als verrassing wordt er nog een Porsche-pet uitgedeeld.
In Rotterdam is de bagage-band in staking. Het duurt even, maar dan hebben we eindelijk onze tassen. De fotograaf komt even peilen of er gisteravond in de bar niet iets moois gebloeid is tussen mij en ……. Uh nee, zeg ik verbaasd.
Afscheid nemen, bedanken en dan staan we weer op de P3.
Met de 2 heren die deze dagen prettig gezelschap waren, maak ik de afspraak om contact te houden en natuurlijk om foto’s uit te wisselen!
Het was een enerverende, maar leerzame 2-daagse trip.
Smaakt naar meer…….