De vrijdag na Hemelvaart. My office voor vanavond is het Kerkplein. Ik heb er zin in. Voor een stagemanager een goede place to be. Voornamelijk om de muziek, maar natuurlijk ook vanwege de altijd vriendelijke mensen van de bands, de geluidsmensen en de beveiliging. En zoals altijd zorgt de Bruine Pij voor warm eten en drank voor de mensen van het geluid.
Een uur te vroeg voor mijn shift voeg ik me bij mijn collega’s die vooraan bij het publiek genieten van the Hoochies. Hun ongepolijste en rauwe blues davert over het volle Kerkplein. Er staan zelfs weer hekken om het podium tot aan de kerk. Dit tot ongenoegen van sommige mensen uit te publiek die te beroerd zijn om 5 minuten om te lopen. “Gisteren kon ik hier wel langs!” Geduldig leg ik uit dat er gisteren geen hekken stonden en vandaag wel. Als blikken konden doden ….
Natuurlijk heb je overal wel van die onverlaten die vinden dat ze alles mogen. Zo ook deze middag. Gisteren had ik hem ook al gesignaleerd. Er zat veel drank in, maar hij gedroeg zich. Het alcoholpercentage was nu al weer hoog en hij wordt baldadig. Probeert ondertussen het publiek mee te krijgen wat daar weinig boodschap aan heeft. Die moet ik in de gaten houden. En ja, nog geen kwartier later springt hij triomfantelijk op een geluidsbox. Rustig loop ik op hem af en vraag vriendelijk of hij er af gaat. Anders volgen er meerderen en het zijn spullen van een ander. Hij blijft zitten en schreeuwt wat onsamenhangende woorden of ik begin doof te worden. Ik loop terug om te overleggen, maar ben eigenlijk helemaal klaar met die vent. Draai me om, vraag het nog een keer, pak hem bij zijn jas en zet hem op de grond. Eerst is hij verbaasd, dan begint hij te dreigen. Vanuit het niets komen twee mensen van de Scorpions beveiliging er bij en nemen hem vervolgens mee als hij ook tegen hen begint te dreigen. Goede samenwerking!
The Hoochies worden afgelost door Rootbag:
Richard van Bergen’s Rootbag is geïnspireerd door de hypnotische blues van de Mississippi delta, sexy New Orleans grooves en zompige R&B. Dit smelt samen tot een Gumbo soup Rootbag-style; rauw, intens, groovy en vol met soul.
We zijn door de jaren heen een geoliede machine geworden tijdens de bandwissel. Logistiek meldt zich op tijd. Scorpions begeleiden de bus en maakt de weg vrij. Ondertussen halen wij het podium leeg. Bus wordt gelost en weer geladen. Bandleden eruit en erin of ze gaan nog de stad in. We regelen tussendoor de drank. En zelfs een aansteker voor een joint hebben we.
De twee mannen praten me bij over het optreden van de Spunnyboys hier gisteravond. Zoals altijd spectaculair. Op gegeven moment stonden er 40 mensen uit het publiek op het podium. De jongens van de band schrokken er zelf van. En far too much. Een wonder dat de vloer het gehouden heeft.
Rootbag wordt afgelost door Jessie Lee & the Alchemists:
Het begon allemaal in 2015, toen de band snel een meedogenloze blues-rock machine werd. De charismatische zanger-gitaarspeler Jessie Lee en de gloeiende gitaarspeler Alexis “Mr. Al ” Didier vormen samen de basis van de band. Jessie Lee & The Alchemists staat dankzij een stevige rhythm sectie als een huis!
Het Kerkplein is inmiddels een stuk leger dan vanmiddag. Vreemd want andere jaren is het alle avonden volle bak. Misschien omdat het flink af koelt? Toch wordt er nog een baby in een hangzak op de buik rondgesjouwd en lopen de kinderen nog rond met flinke koptelefoons. Twee muzikanten vragen gehaast of ze door het hek naar de Havermarkt mogen. Ze zijn namelijk een beetje te laat. Natuurlijk mag dat, wij zijn de beroerdste niet. Terwijl ik sta te bibberen van de kou ondanks een vest en een jas en het bloedt uit mijn vingers begint te trekken, zit het publiek volop aan het koude bier. Geef mij maar warme koffie!
Tegen elf uur installeert zich de laatste band op het podium, Veldman:
Veldman is een band die voortkomt uit de landelijk bekende “The Veldman Brothers”. Na het uiteengaan van de broers Gerrit en Bennie, besloot singer/songwriter Gerrit Veldman samen met de huidige bezetting, Mathieu van Uden (drums) en Tenny Tahamata (bass), de band voort te zetten. In maart 2022 is Colly Franssen de band komen versterken als Hammond/keyboardspeler.
De soundcheck gaat helemaal goed. De eerste akkoorden zijn nog maar net gespeeld, of de stroom valt uit. En blijkbaar niet alleen op ons podium, maar ook nog bij een 5-tal anderen in de buurt. De organisatie komt snel in actie om te achterhalen wat de oorzaak is. Het duurde even. Maar wij zitten op de gemeentestroom aangesloten. Die werken met een app. En je raadt het al, die is ingesteld om om elf uur de stroom uit te schakelen. Logistiek heeft al snel de hoofdschakelaar gevonden en we kunnen weer. Pffffff, een zorg minder. Wat schetst onze verbazing als klokslag twaalf uur weer alle stroom uit valt. We waren net zo lekker op gang. Gelukkig was er nu meer publiek en dat bleef voor het merendeel wachten. Bij andere podia was dat anders en werd het bij podia met stroom extreem druk. Afijn, de schakelaar werd al snel weer omgezet.
De band besluit om zonder pauze door te spelen, zodat de verloren tijd weer ingehaald wordt. Dat zijn de echte muzikanten. Hier en daar wagen koppels zich aan een aantal danspasjes. Een oudere man met dito haar en kleding, loopt met zijn biertje voor het podium rond in een soort van trance. Zijn manier van genieten blijkbaar. Mooi is dat. De band stopt precies om een uur en we houden ons hart vast, maar de stroom blijft dit keer. Leuke muzikanten trouwens en ze moeten nog helemaal naar Raalte. We helpen met het podium leeghalen en het inladen van de bus. De Scorpions begeleiden dit keer met de fiets de logistieke bus.
Precies een kwartier voordat de hekken sluiten, ben ik terug bij De Rooij Pannen. Snel even bijpraten met de organisatie en spullen inleveren. Ga ik wel of niet naar afterparty? Voor dat half uurtje vind ik het niet meer de moeite. Lekker naar huis en warm worden met thee en rum!
Links:
Rootbag draagt de blues in zich mee bij Breda Jazz | Breda Jazz Festival | bndestem.nl
Hersenspinsels 