Vrijdag 31 mei 2019
“Wil je een oliebol?” vraagt de blondine en wijst op een zak met oliebollen die naast haar op het bankje ligt. Verbaasd kijk ik haar aan. “In de stad liep ik langs de kraam en het rook zo lekker” vervolgt ze “ik kreeg meteen trek in oliebollen, dus heb ik maar een zak meegenomen”. “Ook om uit te delen” voegt ze er snel aan toe. Ach waarom niet en die smaakte goed. Het is rustig op de KMA, ook bij de teamleiders. Of is het schijnbare rust? “Vandaag is het niet zo hectisch als gisteren” vertelt Monique relaxt. Portofoon mee en op naar het Kerkplein, mijn office voor deze middag en avond.
Daar aangekomen is het dikke stress. Terwijl Guido druk bezig is met de instrumenten in- en uitladen is zijn vrouwelijke collega druk bezig met socializen met de bands. Taken zijn hier niet goed verdeeld. Uiteindelijk besluit ik er niks van te zeggen, maar mee aan te pakken zodat de volgende band het podium op kan. Guido praat me bij. De voorafgaande bands zijn allemaal uitgelopen. Eerst is er nog een prijsuitreiking die ook maar op zich laat wachten. Dan pas kan Dave Warmerdam Band het podium op.
De Dave Warmerdam Band bestaat momenteel uit 5 jonge muzikanten die hun liefde voor blues en jazz delen. Met elkaar weten ze geweldige uitvoeringen te brengen van aloude en bekende bluesclassics, maar ook de eigen nummers mogen er zeker zijn!
Het lukt deze band moeiteloos verschillende stijlen en sferen te combineren tot een sound die ook een jonger publiek aanspreekt. De huidige show van de band is een reis door de tijd van blues en jazz. Respect voor hoe het was maar ook ruimte voor vernieuwing en eigen interpretatie. Deze band is een must voor de liefhebber van blues, jazz en fusion
Dave’s vader is de bandmanager en vraagt me wat de stand van zaken is. Zij zijn op tijd en moeten nu boeten voor de vertragingen. Klopt helemaal helaas. Ook de horeca baalt hier van, in dit geval De Bruine Pij. Gelukkig blijft het publiek wachten op deze band waar ze speciaal voor gekomen zijn. Waaronder ook de oma van de zangeres. Als ze dan eindelijk het podium op kunnen, blijken er kabels kaduuk te zijn en is de toetsenist niet te horen. Walter Lavent is lichtelijk in de stress, want dit is blijkbaar niet de eerste keer vandaag. ( P.S. Walter heeft ook een badeend op zijn geluidspaneel staan en waag het niet dat aan te raken ! ). Eindelijk kunnen ze dan toch los en krijgen van de organisatie een kwartier extra tijd. Ze geven een geweldig optreden weg en het publiek is laaiend enthousiast.
Snelle bandwissel, maar er is geen band te bekennen. Logistiek heeft alleen wat instrumenten van ze bij zich en weten niet waar de bandleden uit hangen. Dan meldt de drummer zich. Althans, hij is vanmorgen gebeld of hij kon invallen. In de auto heeft hij zich ingeleefd in de muziek en weet hij nu ong. wat van hem op het drumstel verwacht wordt. Alvast soundchecken, kan maar gedaan zijn. En of er iets te eten is? Uh nee. Ik bied hem de helft van mijn belegde stokbroodje aan wat ik vanmiddag met liefde en verantwoord gemaakt heb. Dankbaar neemt hij het aan en eet de andere helft met smaak op. Ondertussen nog geen teken van de ander bandleden. De organisatie meldt dat ze gisteren ook al voor dergelijke problemen gezorgd hebben. Na een half uur verschijnt de zangeres Georgina Peach, die zich eerst nog moet omkleden. Drie kwartier later verschijnen de andere bandleden. Ze weten van de prins geen kwaad. De een gaat nog op z’n gemak kletsen met het publiek, de ander wil eerst bier. We sommeren ze om onderhand maar eens te beginnen. Nog een kwartier soundchecken. Gelukkig blijft het publiek al weer staan, want ondanks hun sterallures zijn het hele goede muzikanten van De Savoys.
Gezegend met een mooie en authentieke stem, wordt Georgina Peach vergezeld door haar Savoys, een band bestaande uit veelgeprezen muzikanten. Het repertoire bestaat uit soul, gospel & rhythm ’n blues, enkele bekende nummers, enkele ruwe edelstenen.
Tegen 9 is er eindelijk muziek op het Kerkplein. We missen nog een 2de saxofonist, maar er is wel een chauffeur. De zangeres mag na een paar nummers op het podium. Aangezien het programma is ingekort zou ze na 2 nummers toch wel het podium op mogen. Maar nee, sterallures van de heren. Op mijn advies loopt ze gewoon het podium op en valt bij het eerstvolgende nummer in. Girlpower!
Nu krijgen ze bier. Bij de bar word ik aangesproken door een man die mij blijkbaar kent. “Hey Marij” zegt hij olijk. Verbaasd kijk ik hem aan en begroet hem. “Wij ontmoeten elkaar nu voor de 3de keer en al weer weet je niet wie ik ben!”. Nee, dat klopt. “Je werkt daar backstage” voegt hij er aan toe. “Ik ben Rob, meer vertel ik niet. Als het je te binnen schiet, kom het me maar vertellen”. Peinzend loop ik met het bier terug naar het podium. Vertel mijn belevenis aan Guido, die het ook vreemd vindt. Even later arriveert Maarten, onze andere stagemanager. Mijn blik valt op zijn kaartje ( weet niet waarom, want wij hebben er allemaal een ) en vervolgens valt het kwartje. Oh wat kan ik toch echt lekker dom zijn. Die Rob heeft zeker weten dubbel gelegen van het lachen. Helaas heb ik hem niet mee gevonden tussen het publiek, anders had ik mijn domheid toch wel eerlijk aan hem toegegeven.
Via de portofoon wordt gemeld dat de band een kwartier langer mag spelen. Dat begrijp ik echter verkeerd en vervolgens valt mijn portofoon uit. Anyway ik laat ze toch een nummer extra doen.
Ruben Hoeke en companen zijn er al en vragen om bier, ze moeten toch wachten tot het podium vrij is. Des te gemotiveerder zijn ze om het podium in te richten en te soundchecken. Blijkbaar hebben bands tegenwoordig ook hang-arounds bij zich. Geen flauw idee wat die twee gasten doen behalve bijna continu op hun foon kijken. Maar, we beginnen eindelijk weer een keer op tijd deze avond.
Gitarist Ruben Hoeke kun je plaatsen in het rijtje muzikanten die de Neder-blues en rock naar een hoger niveau hebben getild. Sinds zijn eerste optreden in 1992 tourt hij onafgebroken door Nederland, speelde met talloze topmuzikanten en speelde hij op festivals in Denemarken, Duitsland, België, Estland, USA, Ierland, Luxemburg en Curaçao. Diverse media omschrijven Ruben als een ‘stergitarist van wereldklasse’ en ‘een van de grootste eigentijdse Nederlandse gitaristen’. Speciaal voor het Breda Jazz Festival komt de Ruben Hoeke Band deze avond met een bijzonder getalenteerde, jonge Nederlandse bluesgitarist als gast, te weten Jelle Wunderink. Dat wordt een avond gitaarvuurwerk van de hoogste plank!
De zanger met zijn veel te grote colbert is even viraal op facebook. “Nieuwe zanger gezocht”. “Deze gaat binnenkort op vakantie!” Met daarbij een foto van de handen die continue in de zakken steken (ze zijn alvast ingepakt heet dat in de volksmond). Het publiek is nog volop aanwezig en enthousiast gaan de voetjes van de vloer. Deze band is een hele mooie afsluiting van een enerverende dag hier op het Kerkplein. De Bruine Pij is ook weer happy. Of ik op audiëntie kan komen bij Steffen en Roland. Het afbreken laat ik over aan Maarten en Guido om vervolgens tekst en uitleg te gaan geven op de KMA over de een-na-laatste band. Begrijpelijk, als organisatie wil je graag op de hoogte en voorbereid op eventuele consequenties van zo’n actie.
Met z’n allen naar de party-party waar we uiteindelijk weer buitengeveegd worden.
Onderweg naar huis dwalen mijn gedachten nog even af naar Rob.
Zijn avond kon echt niet meer stuk……….
Links:
https://www.bredajazzfestival.nl/event/dave-warmerdam-band-nl/
https://www.facebook.com/davewband/
https://www.bredajazzfestival.nl/event/georgina-peach-the-savoys/
Hersenspinsels 